در استفاده روزمره، سبزیجات بخشی خاصی از گیاهان هستند که توسط غذا به عنوان بخشی از وعده غذایی مصرف می شوند. در اصل، اصطلاح سنتی (هنوز هم معمولا در زیست شناسی استفاده می شود) شامل گل، میوه، ساقه، برگ، ریشه، غده، پوست، دانه، و تمام مواد گیاهی دیگر است، اگر چه استفاده از اصطلاح گیاهی امروزه در آشپزی ممکن است از مواد غذایی مشتق شده از گیاهان مانند میوه ها، آجیل ها و دانه های غلات، اما شامل دانه هایی مانند پالس ها می شود. اصطلاح سبزی تا حدودی خودسرانه است و می تواند تا حد زیادی از طریق سنتی آشپزی و فرهنگی تعریف شود.
در اصل، سبزیجات از وحشی توسط شکارچیان جمع آوری شده و کشت در چندین قسمت از جهان، احتمالا طی دوره 10،000 قبل از میلاد تا 7000 قبل از میلاد، هنگامی که یک روش کشاورزی جدید توسعه یافته بود. در ابتدا گیاهانی که به طور محلی رشد کرده بودند، کشت می شدند، اما با گذشت زمان، تجارت محصول های عجیب و غریب را از جاهای دیگر به گونه های داخلی اضافه کرد. امروزه اکثر سبزیها در سراسر جهان به عنوان مجوزهای اقلیمی رشد می کنند و ممکن است محصولات در محیط های محافظت شده در مکان های کمتر مناسب کشت داده شوند. چین بزرگترین تولید کننده سبزیجات است و تجارت جهانی محصولات کشاورزی محصولات مصرف کننده را قادر می سازد تا سبزیجات تولید شده در کشورهای دور را خریداری کنند. مقیاس تولید متفاوت است از کشاورزان متبوع که نیازهای خانواده خود را برای غذا تامین می کنند، به صنایع کشاورزی با مناطق وسیعی از محصولات تک محصول. بسته به نوع سبزیجات مربوطه، برداشت محصول به وسیله طبقه بندی، ذخیره سازی، پردازش و بازاریابی دنبال می شود.
سبزیجات می توانند خام یا پخته شوند و نقش مهمی در تغذیه انسانی ایفا می کنند، که عمدتا دارای چربی و کربوهیدرات کم هستند، اما دارای ویتامین ها، مواد معدنی و فیبر غذایی است. بسیاری از متخصصان تغذیه مردم را تشویق می کنند که مقدار زیادی میوه و سبزیجات مصرف کنند و پنج یا بیشتر قسمت در روز توصیه می شود.
