کلمهٔ « یس » (آیهٔ اول این سوره) از حروف مقطعهٔ قرآن است ولی معانی مختلفی توسط مسمانان برای آن ذکر شده‌است. از جمله اینکه « یا » به معنی حرف ندا و « سین » اشاره به محمد دارد. در روایتی از جعفر صادق آمده‌است که « یس » نام محمد است به این دلیل که قرآن پس از آن می‌گوید «تو از پیامبرانی و بر راه راست»
سوره ۳۶ از قرآن است، ۸۳ آیه دارد، و سوره‌ای مکی است. این سوره قلب قرآن نام گرفته‌است و روایات متعددی آن را از جمله سوره‌های مهم قرآن شمرده‌اند. محتوای این سوره در حالت کلی پیرامون توحید، معاد، وحی، قرآن، و بشارت و انذار است. بحث نخست پیرامون نبوت پیامبر اسلام و قرآن است؛ پس از بحثی پیرامون پیامبران قبلی و تسلی پیامبر، بحثی پیرامون توحید شده و سرانجام در مورد معاد و ویژگی‌های روز قیامت سخن می‌گوید.
