توضیحات:

ووشو (武術 یا 武術؛ Hanzi: wǔshù) به معنی "هنر مبارزه / دفاع" است. این یکی دیگر از اصطلاحات کونگ فو است که قبلاً رایج بوده است و این به معنی "متخصص" در زمینه های خاص است ، بنابراین در ورزش های رزمی اغلب اصطلاحات کونگ فو بالچون ، کونگ فو گرسنگ و موارد دیگر وجود دارد و این به معنای متخصصین بال چون ، کارشناسان گرسنگی و به همین ترتیب

کلمه ووشو از دو کلمه "وو" و "شو" می آید. معنای کلمه "وو" علم جنگ است، در حالی که معنای کلمه "شو" هنر است. به طوری که ووشو نیز می تواند به عنوان هنر جنگ یا هنرهای رزمی (هنر رزمی) تفسیر شود. اما هنر جنگ نه تنها یک هنر حرکت است ، بلکه طیف وسیع تری از چیزها را شامل می شود ، یعنی هنر جابجایی نیروهای نظامی ، مدیریت لجستیک ، تنظیم استراتژی ها و غیره. بنابراین برای کلمه ووشو مناسب ترین معنی هنرهای رزمی یا هنرهای رزمی است.

در ووشو، ما همچنین هنر، ورزش، سلامت، خود و ذهنی را مطالعه می کنیم. مطالعه ووشو نه تنها به موضوعات مربوط به جنبش های فیزیکی و خشونت محدود می شود بلکه شامل ذهن نیز می شود. مطالعه ووشو بدان معنی است که ما همچنین یاد می گیریم که تنفس را پردازش کنیم ، آناتومی بدن خود را بفهمیم و همچنین معجون یا داروهایی را برای تقویت بدن و برای درمان یاد بگیریم. همه کونگ فو یا هنرهای رزمی سنتی چینی، هر دو سخت و نرم، می توان به ووشو نامیده می شود. ووشو سخت شامل بوکس نانوکوان جنوبی و جعبه طولانی Changquan است. نرم ووشو شامل بوکس تاجی، کف دست Baguazhang و بوکسینگ Xingyiquan است. هنرهای رزمی ووشو که توسط چینی های قومی که در منطقه جنوب شرقی آسیا (بخصوص اندونزی) ساکن شده اند ، توسعه یافته اند ، اغلب به عنوان کونتائو شناخته می شوند.