در روایاتی که از معصومین به ما رسیده مکرراً این مطلب دیده می‌شود که خداوند دارای ۹۹ اسم است که هر کسی او را به این نام‌ها بخواند، دعایش مستجاب و هر که آن‌ها را شماره کند اهل بهشت است. گویا مراد از شماره کردن این نام‌ها فقط خواندن آن‌ها نیست بلکه درک کردن مفاهیم و تخلق یافتن به این اسماء است. دعای جوشن کبیر در یکی از غزوات صدر اسلام از جانب جبرئیل برای پیامبر اسلام آورده شده است. جوشن کبیر صد بند دارد و هر بند حاوی ده "اسم" از اسمای خداست، به‌جز بند ۵۵ که یازده اسم باریتعالی در آن آمده است؛ بنابراین، درمجموع، جوشن کبیر حاوی هزار و یک «اسم» خدای متعال است.
جوشن کبیر از ۱۰۰ بند تشکیل شده‌است که پس از پایان هر بند، عبارت «سُبْحَانَکَ یَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنَا مِنَ النَّارِ یَا رَبِّ» (یعنی: تو پاک و منزه هستی ای خدا و خدایی جز تو نیست، فریاد! فریاد! پروردگارا ما را از آتش نجات بده) خوانده می‌شود.
.
