انقراض بشر یکی از فرضیات برای ادامه حیات گونه انسانها است. انقراض بشر تاکنون در حالات مختلفی از جمله به شیوهٔ علمی، در فرهنگ عامه و همچنین در ادیان مختلف مورد بحث و توجه واقع شده‌است. این مقاله به خطرات موجود برای انقراض بشر می‌پردازد.
انسانها به صورت گسترده و با شرایط محیطی مختلفی بر روی زمین در حال زندگی هستند و در شرایط متفاوتی نیز ممکن است بتوانند به زندگی خود ادامه دهند؛ در نتیجه برای انقراض بشر باید کل سیاره زمین را نابود و غیرقابل زیستن کرد تا دیگر کسی نتواند برای زندگی کردن دوام بیاورد. انقراض موجودات زنده زمین در گذشته نیز اتفاق افتاده‌است (انقراض دایناسورها و عصر یخبندان) و باید این مسئله را طبیعی برشمرد.
می‌توان انقراض بشر در آینده‌ای نزدیک را به سه صورت بررسی کرد:
نابودی جهان به وسیله بمب‌های اتمی
نابودی جهان به وسیله عوامل طبیعی همانند بدی آب و هوا (عصر یخبندان) یا گردبادهای عظیم یا آتشفشان‌های فعال بسیار بزرگ که این وقایع خود مشکلاتی برای نوع بشر به وجود می‌آورد و خطر از بین رفتن آن‌ها را محتمل می‌سازد.
یکی دیگر از دلایل انقراض بشر می‌تواند بیماری‌های واگیردار و عفونی باشد که فقط ممکن است تعداد کمی از انسانها از این بیماری جان سالم به در برند.
همانگونه که تکنولوژی رو به پیشرفت است، افراد یا دولتهای ستیزه‌گر جهانی ممکن است از تکنولوژی سوء استفاده کنند و برای سایر ملل و همچنین خودشان خطراتی فراهم آورند. این در حالی است که تکنولوژی به صورت بالقوه و ذاتاً انسان را رو به تعادل می‌برد و سرکشی برخی انسانها به خاطر جاه طلبی آن‌ها است.
این نکته را باید با اهمیت بیشتری مورد توجه قرار داد که بین انقراض بشر و انقراض حیات بر روی زمین باید تفاوت قائل شد. همچنین بین انقراض بشر و انقراض نسل بشر باید تفاوت‌هایی را قائل شد. انقراض بشر به معنی منقرض شدن کلی انسان‌هاست. انقراض نسل بشر به مفهوم منقرض شدن نسل موجود از انسان‌های حال حاضر هستی را می‌باشد.
