Merdivene oturmuş etrafı seyrediyordu Nuran. Sokakta heyecanla sağa sola koşuşan akranlarına bakıyordu. Bugün bayramdı; Ramazan bayramı. Birileri onun adını nedense “Şeker” bayramı koymuşlardı. Adı ne olursa olsun, Nuran ve kader arkadaşları için fark etmiyordu.
Küçük elini çenesine dayamış, boş ama yaşlı gözlerle etrafa bakıyordu. Değil bayramlık elbise, saçını bile taramamıştı. Nefret ediyordu herşeyden. Neden ve niçinleri cevapla-yamıyordu. Ama herşeye karşı aynı nefreti ve hıncı hissediyordu....
